Senin uğruna en toksik maddelerden tattım.
Çırpındıkça çıkılmaz süspansiyonlara battım.
Aşkımın etken maddesi bozulmasın istedim,
Sevdamı ağzı sıkı kapalı renkli şişelere attım…
 
Ayaklarım gitti ama gönlüm tekno lab.da kaldı.
Hazırladığın o harici preparatlar bana baldı.
Ey gözünün uçucu yağını yediğim,basit şurubum,
Varlığın %96’lık alkol gibi aklımı başımdan aldı…
 
Aşkımın koruyucuya ihtiyacı yoktur,miadı ebediyen.
Yoksa ne ben koruyabilirdim bu sevgiyi ne de Paraben.
Sen hiçbir damlalık faktörünün ölçemediği Gül suyum,
Varsın ölümüm doz aşımından olsun,eğer istersen…
 
İste sen, cam havana koyulup dövüleyim.
Bir pomat gibi deriden deriye sürüleyim.
Sana olan duygularımın saflığına inanmıyorsan eğer
Talk misali, pileli süzgeç kağıdından süzüleyim…
 
Nasıl ki gümüş nitrat lekesi kolay kolay gitmez.
Nasıl ki Tekno lab. Defteri yaz yaz bitmez.
Ey formülasyonumun gül kokulu aromatizanı,
Artık gönlümün lab.ında senden başka gül bitmez…

​

                                                                                      Ecz. Ümit Cingöz